Zielony Latawiec. Przyjaźń przez 6 kontynentów

Recenzje

• Naszym zdaniem Zielony Latawiec jest arcydziełem współczesnej literatury dziecięcej! Jest to cudowna, ciepła i wzruszająca opowieść, która aż kipi od przekazywanych wartości, przez co chce się do niej wracać codziennie. Niezwykłe ilustracje oraz fakt, że tak wielu ludzi nad nimi pracowało czyni tę książkę naprawdę wyjątkową. Ciekawostki, pytania i zadania dotyczące pokazywanych miejsc budzą w dzieciach kreatywność, ciekawość świata i empatię oraz skłaniają do refleksji i współodpowiedzialności za otaczający nas świat i ludzi – fragment recenzji Martyny z Czytelnicze Podwórko

• Zielony latawiec to przepiękna książka nie tylko pod względem estetycznym, ale także jeśli chodzi o naukę jaka z niej płynie. Widać, że wszyscy autorzy dołożyli wszelkich starań, aby ją stworzyć. Różnorodność ilustracji oddaje różnice kulturowe i tego jak różne formy może przybrać przyjaźń. Na jej lekturę nie jest się za starym, a przesłanie w niej zawarte jest ponadczasowe i uniwersalne. Bardzo, bardzo, bardzo polecam! 🙂 – fragment recenzji Karoliny Lubas

• Zielony Latawiec wyfrunął spod pióra Julity Pasikowskiej-Klicy, znanej z bloga Bajkochłonka, na którym prezentuje książki dla dzieci. Biję od razu brawo, ponieważ ten drukowany debiut zachwycił nas totalnie. Najpierw format – nietypowy, podłużny, spory! Następnie – twarda oprawa z piękną wyklejką, elegancki, sztywny papier, szyty i klejony grzbiet, spora objętość (104 strony). Ta książka przetrwa niejedno wertowanie. Widać, że wszystko zostało tu dopieszczone i zapięte na ostatni guzik. W środku – absolutnie cudowne ilustracje stworzone przez 40 ilustratorów z całego świata! Niezwykły pomysł, śmiały wyczyn i spory nakład pracy – zgromadzić tylu różnych artystów, nakłonić ich do użyczenia latawcowi ich własnych oczu. – fragment recenzji Agnieszki Krawczyk z Oceanu Baśni
• Kolejnym atutem książki jest jej aktywizujący charakter. Na każdej rozkładówce, poza ciekawostkami o odwiedzanym miejscu, znajduje się pytanie lub polecenie. Zarówno jedno, jak i drugie zachęca do twórczego myślenia i działania (np. napisaniu listu do kogoś bliskiego, wykonania origami, narysowania portretu). Proponowane aktywności są logicznie połączone z odwiedzanym przez Latawiec miejscem lub opisaną przez narratora sytuacją – fragment recenzji Kasi z poczytuchy.pl
• Tytułowy latawiec przemierza wszystkie 6 kontynentów, by sprawdzić, co znaczy: mieć przyjaciela. Latawiec spotyka dzieciaki z różnych stron świata, poznaje też papugi, małpki i wieloryby! A jako, że podróże kształcą, razem z latawcem dowiadujemy się wieeeeelu niesamowitych informacji na temat odwiedzanych przez niego zakątków. Czy wiecie na przykład, która japońska wyspa nazywana jest wyspą królików albo jak głębokie jest jezioro Bajkał? Lub gdzie znajduje się Amazonia, czyli największy las deszczowy na świecie i jakie państwo nosi tę samą nazwę, co jego stolica? – fragment recenzji Izy z psycho_zabawki
• Nieśmiali są ludzie z wydawnictwa 100 stron, bo na okładce nie ma nawet nazwiska autorki tekstu, ani głównej ilustratorki – Aleksandry Szwajdy. Następnym razem radzę się podpisać na okładce, bo macie być z czego dumne. Wyszła książka estetycznie wspaniała i niegłupia w treści. Polecam uwadze i choć wścibscy szybko odkryją, że uprawiam tu przyjacielski product placement, to uwierzcie mi – zrobiłem wszystko, by kilku błędów w “Zielonym Latawcu” nie było. I NIE MA. – fragment recenzji Wojciecha Szota ze Zdaniem Szota
• „Zielony latawiec” patrzy na świat inaczej. Poprzez charakterystyczne smaki, wzory, zwyczaje oswaja nieznane. Nie ucieka przed odpowiedzialnością, uczy tolerancji. Praga to miasto czerwonych dachów, Bułgaria pachnie różami, w RPA grają na wuwuzeli, motyle uciekają przed zimą ze Stanów Zjednoczonych do Meksyku, w irańskich domach dzieci bawią się na perskim dywanie, w Hongkongu odbywa się Festiwal Bułeczek. Postaci zwierząt są tak samo ważne jak ludzie. Czasem jest realistycznie, czasem baśniowo, wesoło i tajemniczo. Ambitny plan opowiedzenia wielowątkowej i jednocześnie spójnej historii zdał egzamin na szóstkę – fragment recenzji Agnieszki Warnke na stronie culture.pl
• Na niektórych stronach, zamiast pytań, znajdują się kreatywne zadania do wykonania – aby ułożyć rymowankę, która zawsze będzie poprawiała nastrój, odnaleźć zdjęcia Stonehenge w Internecie lub narysować siebie i swojego przyjaciela, używając kredek we wszystkich posiadanych kolorach. To wszystko sprawia, że nie jest to lektura, którą czyta się szybko i rzuca w kąt. To książka, do której się wraca i którą się przeżywa na wielu poziomach – fragment recenzji Katarzyny Wierzbickiej na Madka Roku